Over mij

Arno Eijgenraam

Opleidingen:
1981: diploma St. Oelbert Gymnasium, Oosterhout
1985: kandidaatsexamen natuurkunde, Rijks Universiteit Utrecht
1989: doctoraalexamen wiskunde, Rijks Universiteit Utrecht
1994: doctoraalexamen Actuariële wetenschappen, Universiteit van Amsterdam

Carrière
1989-1990: leraar wiskunde
1990-2012: toezichthouder bij de Verzekeringskamer (opgegaan in De Nederlandsche bank)
2012-heden: zelfstandig ondernemer

In 1992 werd ik als jonge toezichthouder gevraagd om een keer als invaller te notuleren bij een vergadering over wat de Actuariële Principes Levensverzekeringen zou worden. Van mij werd niet verlangd, dat ik iets zou zeggen, maar dat deed ik wel.
Ik gaf aan, dat ik ter uitvoering de toereikendheid van de premie niet zou kunnen beoordelen – zoals in de plannen wel de bedoeling was – omdat mij daarvoor de juiste informatie ontbrak. Die opmerking heeft geleid tot de introductie van de winstgevendheidstoets. Ook andere opmerkingen die ik deed werden zinvol gevonden en ik werd van inval-notulist vaste deelnemer aan de werkgroep.

In 2002 werd ik betrokken bij het FTK project. Dat project was destijds opgezet om het toezicht op verzekeraars en pensioenfondsen te harmoniseren. Ik werd erbij gehaald, omdat ik als specialist uitvaartverzekeringen ervaring had met zachte verplichtingen. Zachte verplichtingen zijn verplichtingen die niet scherp zijn omschreven. Voor uitvaartverzekeraars bestond dat uit de premie die soms reglementair onbeperkt verhoogd mocht worden, maar waar in de praktijk natuurlijk grenzen aan zaten. Voor pensioenfondsen bestond dat uit de indexatieambitie.
Omdat er in die tijd binnen het toezicht een strikte scheiding was tussen uitvoering en beleid en ik uitvoerend toezichthouder was ben ik na het inbrengen van mijn expertise uit het project gestapt.
Later zag ik, dat het project alsnog gesplitst werd in FTK voor pensioenfondsen en Solvency 2 voor verzekeraars en dat mijn inbreng wel in Solvency 2 (definiëren van een ambitie en daarmee rekenen op wat lichtere grondslagen), maar niet in het FTK is meegenomen. Pensioenfondsen hoefden in hun technische voorzieningen geen rekening te houden met indexatieambities.

In 2010 heb ik samen met collega Marco Verwoerd binnen DNB het kennisnetwerk pensioenen opgericht. Dit kennisnetwerk moest de kennis van de toezichthouders op een hoger peil brengen. Het sloeg ook een brug tussen het toezicht op pensioenverzekeraars en dat op pensioenfondsen. Op dat moment vond dat nog plaats in twee werelden die volstrekt langs elkaar heen werkten.

In 2013 was ik inmiddels zelfstandig ondernemer. Ik had toen een klant die nogal gekant was tegen de ophanden zijnde Solvency 2 regelgeving. En anders dan ik gewend was, kwam dit niet voort uit koudwatervrees, maar juist uit een gedegen kennis van zaken. Onder Solvency 2 zouden bedrijven worden gestimuleerd om langlopende verplichtingen af te dekken met langlopende obligaties. Maar de klant vond het kopen van langlopende obligaties tegen de actuele lage rente juist onverstandig. Door langlopende obligaties in te kopen zou je de actuele lage rente voor lange tijd vastzetten en met een grote kans een hogere rente op later datum mislopen.

Die opmerkingen lieten me niet los. Ik ben gaan nadenken over de langjarige conjunctuurgolf en het effect daarvan op de rente. Ik dacht uit historische reeksen de toekomstige rente te kunnen voorspellen met een zekere marge. Zo’n benadering zou leiden tot een hogere rekenrente, een ander risicomodel en toch verantwoord zijn.
Op dat moment woonde mijn zoon Stefan, toen nog student econometrie, nog bij mij in huis en ik betrok hem bij mijn gedachten. Hij weigerde echter pertinent om met dit project mee te doen. Volgens hem was de onzekerheid van een voorspelling op zo’n lange termijn veel te groot om zinnige uitspraken te kunnen doen. Ik reageerde teleurgesteld, sputterde tegen, maar moest hem uiteindelijk gelijk geven.

Ik verlegde toen mijn aandacht naar aandelenbeleggingen op lange termijn. Die gedachte bleek wel vruchtbaar en heeft uiteindelijk geleid tot het concept zoals het er nu ligt.

In het voorjaar van 2015 had ik mijn eerste publicatie over dit onderwerp. Het was een artikel in De actuaris, het verenigingsblad van het Actuarieel Genootschap, getiteld De kortzichtigheid van het FTK en Solvency 2. Dat artikel ging nog niet veel verder dan de constatering, dat risicobeheer op lange termijn heel andere afwegingen vraagt dan op korte termijn. Bijgevolg zijn FTK en Solvency 2 geen passende programma’s voor de beheersing van risico’s van pensioenfondsen, respectievelijk levensverzekeraars.

In de zomer van 2017 begon ik te publiceren op LinkedIn. Dat trok de aandacht van FNV Senioren. Om de vragen van het FNV te kunnen beantwoorden betrok ik Henk Bets van Confident BV bij het project voor rekentechnische ondersteuning. Helaas was toen het concept nog onvoldoende gerijpt om alle vragen van het FNV snel genoeg te kunnen beantwoorden.

Daarna ben ik de publiciteit blijven zoeken. Ik heb gepubliceerd op LinkedIn en in papieren media. Ik heb gesproken in zaaltjes en met Kamerleden. Ik heb mij ook laten interviewen door journalisten.

Dit alles leidt langzaam, maar gestaag tot een groeiende groep aanhangers, zowel binnen mijn vakgebied als daarbuiten.